ผมว่า หลายคนอาจจะมีคำถามเกิดขึ้นในใจตลอดระยะเวลาหลายปีที่ผ่านมาว่า แวดวงหนังสือของไทยเราจะมีโอกาสไปเติบโตในต่างแดนได้บ้างหรือไม่ เพราะที่ผ่านมามักจะเป็นหนังสือจากต่างประเทศมากกว่าที่เข้ามาเติบโตในตลาดหนังสือเมืองไทย

        โดยเฉพาะอย่างยิ่งในช่วงห้าหกปีที่ผ่านมานี้ รู้สึกได้ชัดว่า นักอ่านชาวไทยได้มีโอกาสได้อ่านหนังสือและวรรณกรรมดีๆ  จากต่างประเทศมากขึ้นกว่าในอดีตมาก ที่สำคัญเป็นหนังสือที่จัดพิมพ์ขึ้นโดยซื้อลิขสิทธิ์ถูกต้องและมีการทำการตลาด ประชาสัมพันธ์อย่างเต็มรูปแบบ

        บางเล่ม บางเรื่อง นักเขียนเจ้าของผลงานเดินทางมาเมืองไทย เพื่อเปิดตัวหนังสือเล่มดังกล่าวด้วยตัวเอง  ผมถือว่านี้คือ ปรากฏการณ์ใหม่ที่น่าสนใจนะครับ ไม่ว่าจะเป็น สำนักพิมพ์สยามอินเตอร์ฯที่เคยเชิญ “หวงอี้”มาเปิดตัวผลงานของเขาหรือว่าสำนักพิมพ์นานมีฯที่เชิญนักเขียนจากไต้หวัน มาเปิดตัวหนังสือและพบปะแฟนๆในเมืองไทย

        ไม่ต่างจากการที่ดารานักร้องนักแสดงจากประเทศเหล่านี้ก็เดินทางมาเปิดอัลบั้มในเมืองไทยกันแทบจะวันเว้นวัน!!

        ไม่แน่ในอนาคต เราอาจจะเห็นโฆษณาประเภทที่ว่า หนังสือเล่มนี้วางจำหน่ายฉบับแปลภาษาไทยพร้อมกับฉบับพิมพ์ภาษาอังกฤษในร้านหนังสือที่อเมริหาหรือว่าในยุโรป

        เหมือนที่ตลาดภาพยนตร์ต่างประเทศนิยมโฆษณากันว่า ผลงานเรื่องนี้ฉายในเมืองไทยก่อนอเมริกา!

        และที่สำคัญ ตอนนี้มีหนังสือจำนวนมากที่อยู่ในระบบธุรกิจค้าปลีก เป็นผลงานของนักเขียนฝั่งอเมริกามากกว่านักเขียนจากฝั่งยุโรป  ส่วนงานเขียนจากนักเขียนลาตินอเมริกันหรือแอฟริกัน  มีค่อนข้างน้อยถึงน้อยมาก

        แต่ในทางกลับกัน ทุกวันนี้จะมีผลงานทั้งหนังสือกลุ่มวรรณกรรมและไม่ใช่กลุ่มวรรณกรรมจากนักเขียนในหลายประเทศย่านเอเชียออกมาให้คนไทยก็ได้อ่านมากขึ้น  ทั้งจีน ฮ่องกง ไต้หวัน  ญี่ปุ่น  และเกาหลี  ฯลฯ

        คือโดยส่วนตัวเองผมมีความรู้สึกว่า ไม่ว่าจะเป็นงานเขียนของนักเขียนจากประเทศไหนก็มีดีในตัวเองด้วยกันทั้งนั้น...แต่อดที่จะน้อยใจแทนนักเขียนของเมืองไทยเราเองไม่ได้ เพราะได้รับความสนใจจากฝ่ายการตลาดหรือว่าประชาสัมพันธ์น้อยมากเมื่อเทียบกับผลงานของนักเขียนชาวต่างประเทศ

        ทั้งๆที่นักเขียนไทยเราก็ทำงานหนัก ไม่ยิ่งหย่อนไม่กว่านักเขียนต่างชาติ แม้ว่าบางเรื่อบางมุมอาจจะขาดความลุ่มลึกแบบสากลไปบ้าง

        แต่ก็เถอะน่า....ถ้าเป็นไปได้ผมว่า นักเขียนไทยน่าจะได้รับการส่งเสริมจากสำนักพิมพ์ในเมืองไทยให้มากๆหน่อย

         ไม่ใช่สุดท้ายก็ปล่อยให้นักเขียนไปดิ้นรนตั้งสำนักพิมพ์เล็กๆขึ้นมาเพื่อพิมพ์ผลงานของตัวเอง ซึ่งก็น่าเห็นใจเพราะต่อสู้ดิ้นรนไปตามยถากรรม
อย่ามุ่งแต่จะพิมพ์หนังสือที่กลายมาเป็นละครโทรทัศน์กันอยู่เลยครับ....

akeakkee@gmail.com

Posted 10/03/2011  Time 05:18 pm   1998   4