พานิชย์ศิลป  ความหมายก็คือการเอาศิลปมาค้าหากำไร....???  
ละครทีวี  หรือ ภาพยนต์  ใช้ศิลปินเข้าร่วมในการสร้างสรรค์ หลายแขนง ตั้งแต่  ศิลปินนักเขียน  นักถ่ายภาพ  นักแสดง  ผู้กำกับการแสดง นักการละครน้อยใหญ่  "ต้นทุน" ของละคร หรือภาพยนต์ คือ ความคิดของศิลปิน แต่ละคนที่ร่วมกันสร้างงานศิลป

        "งานศิลป เป็นงานที่ใช้ต้นทุนทางความคิดไม่ใช่ ใช้แรงงาน"
งานทางด้านความคิด มีลิขสิทธิ์ คุ้มครองอยู่เอง ตามกฏหมาย และ หลัก สิทธิมนุษยชน แต่ ไม่เคยมียุติธรรมสมบูรณ์เลยในวงการบันเทิงไทย
ละครเก่าเอามาฉายใหม่  ละครชุดทำแผ่นดีวีดีขาย   ส่งนอกให้คนไทยในต่างประเทศได้ซื้อดู  หรือแม้กระทั่ง  ขายต่อตามเคเบิ้ลทีวี  เหล่านี้ ทำรายได้ให้นายทุน ปีหนึ่ง ไม่อาจคาดเดา  แต่ที่แน่ ๆ ไม่เคยมีค่าตอบแทนให้กับศิลปินผู้สร้างสรรค์ งานเลยแม้แต่น้อย

  
        เรื่องแบบนี้ ในความคิดทุกคนก็รู้ดีว่าไม่ถูกต้อง แต่ เจ้าของช่องก็ใช้ การเข้าถึงกฏหมายที่ดีกว่าทำเรื่องที่ ผิดทางมโนธรรม ให้ถูกทางกฏหมาย 
ก่อนเล่นละคร หรือ แสดงภาพยนต์  ศิลปินจะถูกบอกให้เซ็นสัญญาขายขาดลิขสิทธิ์ของงานตัวเอง  โดยเฉพาะนักแสดงที่ยังอยู่ใต้ อิทธิพลของผู้ลงทุนที่ยังมีสิทธิ์ กำหนดชีวิตของใคร ต่อใคร  ไม่ว่าจะพอใจ หรือไม่พอใจในสัญญาแค่ไหน ทางเลือกมีแค่ "เซ็น"  หรือ "ไม่เซ็น"  "เล่น" หรือ "ไม่เล่น" 

        บ่อยครั้งที่ผมเคยรับสัญญามาเซ็นโดยไม่ต้องอ่าน  ใครเห็นเขาก็ถามว่า จะไม่อ่านเนื้อหาในสัญญาเลยเหรอ ผมตอบว่า “อ่านแล้วไม่ถูกต้องไม่พอใจขอแก้ได้ไหม” ถามตัวเองดีกว่าว่า "ไม่พอใจสัญญาแล้ว จะไม่เล่นละครเรื่องนี้หรือ"   คำตอบของผมวันนั้นคือ” ยังไงก็คงต้องเล่น “ เพราะไม่เล่นก็คงไม่มีอาชีพ เพราะทุกแห่ง ทุกช่อง เป็นแบบเดียวกัน

        สรุปไม่ว่าจะอ่านสัญญา หรือไม่อ่าน ไม่ว่าจะพอใจสัญญาหรือไม่ ไม่ว่ารู้สึกว่า   ไม่ยุติธรรมอย่างไร ก็ต้อง “ เซ็น “ หากอยากมีงานทำ  อย่างนั้น จะอ่านไปหาอาวุธดาบยาวไปทำไม

        ตอนนี้ละคร ทอง ๙ ของผมที่เคยเล่นเอาไว้เมื่อหลายปีก่อน  ถูกนำมาออกอากาศใหม่ ภายใต้สัญญาที่ผมไม่เคยมีทางเลือก  มากไปกว่านี้ ขอเดาเอาว่า คงส่งขายทำวีซีดี ส่งให้ร้านเช่าวีดิโอในต่างประเทศ คงมีกำไรเป็นกอบเป็นกำ เพราะ ต้นทุนแทบไม่มี เพราะ ฟรีตลอดรายการ  ผมได้แต่นั่งมองละครที่ตัวเองเล่นตาปริบ ๆ ประชาชนร้องทักว่ามีงานเยอะเงินคงแยะ แต่ใครจะรู้ว่า “ใส้แห้ง ทั้งที่มีงานละครออกอากาศ “

        ดูละครออกอากาศไปก็ทำให้สงสัยเล่น ๆ ว่า  รายได้ของ ละครที่ออกอากาศปกติ  ร่วม ๆ ร้อยล้านบาท    นี่ยังไม่พอ ที่จะเหลือแบ่งคนอื่นบ้างหรือไง
 เรื่องใช้โอกาสทางกฏหมายเอาเปรียบกันแบบนี้  ไม่ได้เกิดขึ้นเฉพาะในวงการละคร หากแต่เกิดขึ้นทุกแขนง รวมไปถึงวงการเพลง  ไม่ใช่ผมคนเดียวที่แอบบ่นกระปอดกระแปดหลังกล้อง  แต่ยังมีเสียบ่นดังมาจากทุกทิศ   พวกเขาไม่ต้องการอะไรมากหรอกครับ...

        ขอแค่ค่า “ เกียรติภูมิความมนุษย์”  สัก ห้าร้อย พันหนึ่ง ก็พอใจแล้ว          
      ..........................................

Posted 29/09/2011  Time 01:23 pm   2377   1