“พูดไม่เก่ง” ไม่ได้หมายความว่า “พูดไม่ได้” ดังนั้น การสงวนถ้อยคำนั้นคงมีเหตุผลที่อยู่ในใจ อาจเป็นเหตุผลส่วนตัว หรือเพราะว่าเขามีบางอย่างที่เป็นทางออกที่ดีกว่า จริงอยู่ ถ้อยคำหวานหู ใครๆ ก็นิยมชมชอบ แต่มันเป็นสิ่งที่ไม่จำเป็นต้องมีความสามารถนักก็ทำได้นี่ ดังนั้น ถ้าเขาเลือกที่จะเป็น “นักทำ” มากกว่า “นักพูด” จะไม่ดีกว่าหรือ อะไรจะสัมผัสได้มากกว่า อาจจะตอบยากนิด แต่ถ้าสัมผัสกับเนื้อในของมันจริงๆ แล้ว ตอบแบบไม่โกงหัวใจตัวเอง ก็จะรู้ว่าสัมผัสไหนที่จะยืนยันความสัมพันธ์ได้ยาวนานกว่ากัน 

เพศชาย หยาบ ไม่ละเอียดอ่อน อาจจริงอยู่ แต่ที่เอ่ยปากฝากคำหวานคำไม่เก่ง ไม่ได้เกิดจากหัวใจของเขาแห้งแล้งเสียหน่อย อาจเป็นเพราะธรรมชาติที่มอบสัญชาตญาณความเป็นผู้ชายมาให้มากไปหน่อย การเอ่ยอะไรที่ดูจะรื่นหูแบบนี้สักที มันก็เลยดูจะยากเย็นเสียเหลือเกิน หรืออาจเป็นเพราะหน้าที่การงาน หรือหมวกที่เขาสวมอยู่ ทำให้ถ้อยคำที่ใครสักคนอยากฟังให้ชื่นหู โอกาสที่จะเล็ดลอดผ่านไรฟัน แทบเหมือนถูกปิดประตูลงกลอน มนุษย์ทุกคนล้วนเกิดจากความต่าง และความหลากหลายมาผสมปนเปกัน ดังนั้น จะให้คนหนึ่งทำเหมือนกับอีกคน... คงเป็นไปไม่ได้ ลายมือยังไม่มีใครเหมือนใคร ดังนั้น บรรทัดฐานใดๆ คงจะยกขึ้นมาวัดเรื่องนี้ไม่ได้ ยิ่งเรื่องสำคัญต่อความรู้สึกแบบนี้ย่อม สไตล์ใครสไตล์มัน นักมวยยังมีหมัดเด็ด แต่คงต้องรอโอกาสให้เหมาะสักหน่อย เจ้าตัวถึงจะเลือกปล่อยหมัดสำคัญนั้น จำนวนยกก็มีกำหนด เขาไม่ปล่อยให้โอกาสผ่านไป จนระฆังยกสุดท้ายตีเสียก่อนหรอก เพียงแค่รอให้มั่นใจสักนิด ว่าหมัดสำคัญที่สุดนี้ปล่อยออกไปแล้วจะเข้าจุดโฟกัสที่สุด นักมวยที่อ่อนประสบการณ์ มักนิยมใช้หมัดนี้อย่างสะเปะสะปะ สุดท้ายแล้วตัวเขาก็จะรู้เองว่า การขว้างหมัดอย่างไม่มีจุดหมายนั้น นอกจากเสียแรงแล้ว ยังเหนื่อยเปล่าอีกด้วย เพราะถ้าหากการเอ่ยคำหวานหูคำนี้บ่อยๆ แล้วเข้าท่า มันคงไม่ต้องมีสัญลักษณ์แทนหัวใจ อย่างของขวัญในวันสำคัญ ของฝากจากแดนไกลยามต้องห่างไกลกัน หรือกระทั่งแหวนวงสวยในนิ้วนางข้างซ้าย ในวันยิ่งใหญ่ที่สุดในชีวิต หากคำคำนั้นมีอานุภาพพอ ทุกอย่างล้วนวัดด้วย “การกระทำ” มากกว่า “คำพูด” ต่างหาก 

เราคงเคยเห็นตัวอย่างการแสดงความรักในหลายๆ รูปแบบ ที่ไม่ต้องพึ่งพาประโยคใดๆ ออกจากริมฝีปากเลยมาบ้าง ไม่มากก็น้อย ท้ายสุด ถ้าไม่เข้มแข็งกับต้นรักที่ช่วยกันปลูกมา คำหวานที่ว่าแน่แค่ไหนก็ไม่อาจช่วยอะไรได้ การหมั่นให้อาหารปลาก็เพราะอยากเห็นมันเติบโตและงดงาม สักวันหางปลาที่แกว่งไกว ครีบที่ว่ายแหวกสายน้ำ การพลิกตัวไปมาของมันทดแทนความสุขได้ดี แม้มันจะไม่เคยส่งเสียงมาให้ได้ยินสักครั้ง แต่เราก็เลือกที่จะให้อาหารมันต่อไป เพื่อที่จะเฝ้าดูมันเติบโตยิ่งขึ้น และงดงามมากขึ้น ไม่พูดว่า “รัก” ไม่ได้หมายความว่า “ไม่รัก” ดังนั้น คงไม่ผิด ถ้าหากฉันจะไม่เหมือนคนอื่นเขา โดยการเลือกทำตามอย่างที่คิดอยู่เหมือนเดิม ด้วยการชูนิ้วมือขึ้นมา และหุบนิ้วกลางกับนิ้วนางลงไปแล้วยื่นให้เธอ เพราะมันก็ความหมายเดียวกับที่เธอรอคอยอยู่ไงคนดี