ความตายของคนทุกเพศทุกวัย ทุกอาชีพ เป็นสิ่งที่แม้เราจะรู้ว่า..มันจะต้องเป็นเช่นนั้น

แต่พอมีใครตายจากไป เราใจหายทุกที มิใช่แค่ญาติพี่น้อง

แต่คนที่อยู่ในแวดวงบันเทิง คนที่มีอาชีพการงานในการให้ “ความสุข” แก่ผู้คนนั้น 

พอมีใครตายขึ้นมา ผมว่าเราต่างก็ในหาย 

เสียดาย สะเทือน สะท้านใจ 

“สิงห์” ประชาธิป มุสิกพงศ์ หนุ่มน้อยมือกีตาร์ 

ท่าทีเหนียมอาย แต่ฝีมือกีตาร์นั้นจัดจ้านยิ่งนัก

สิงห์เป็นมือกีตาร์ วงสควิช แอนิมอล ที่ฝีมือดี 

แต่เขาก็ยังร้องเพลงได้ดีอีกด้วย

แต่ก็น่าเสียดายเด็กหนุ่มผู้มีฝีมือดีทางดนตรี 

ท่าทางเรียบร้อยคนนี้ ตัดสินใจโดดที่พักทำลายชีวิตตนเองไปแล้ว

บางคนเรียกคนฆ่าตัวตายว่า คิดสั้น

แต่ผมมาฉุกคิดว่าคนที่คิดไม่อยากอยู่ต่อไปนั้น

ต้องมีเหตุผลสำคัญ  ที่ไม่มีใครรู้ 

รู้หรือไม่รู้ก็ตาม ก็ไม่เห็นจะต้องไปขุดคุ้ยอะไรกันอีก

ผมเองยังเคยคิดไม่อยากอยู่ 

บางที มันอยู่ในอารมณ์อิ่มแล้ว พอแล้ว

เราอยู่มาขนาดนี้ เพียงพอแล้ว หากจะไปจากโลกนี้ซะได้ก็ยินดี

ผมเคยคิด หลายคนก็คงเคยคิด 

เพียงแต่คิด คิดยังไม่ลงมือปฏิบัติให้เป็นจริงเท่านั้นเอง

ผมไม่ตำหนิใครที่คิดฆ่าตัวตาย หรือคนที่ฆ่าตัวตายไปแล้ว 

ได้แต่เห็นใจครอบครัว คนรักที่อยู่ข้างหลัง

และขอเป็น “กำลังใจ” ให้ครับ 

ไม่ว่าจะเป็นหนุ่มน้อยอย่างสิงห์ หรือรุ่นใหญ่อย่าง อู๋ แมคอินทอช อรรคพล ประเสริฐยิ่ง ที่เสียชีวิตด้วยวัย 50 กว่าๆ 

อู๋ แมคอินทอช ป่วยด้วยโรคที่คนเป็นมากคือความดันโลหิตสูง 

เขารักษาตัวอยู่แล้วจู่ๆ เส้นเลือดในสมองก็แตก

แล้วนักร้องเจ้าของเสียงไพเราะอย่าง “ลมหายใจแห่งความคิดถึง” ก็จากเราไป 

ผมขอคารวะสองศิลปินสองวัยสองยุค ด้วยความอาลัยรักยิ่ง 

และขอเป็น “กำลังใจ” ให้ทั้งสองครอบครัว

ผลงานชั้นเลิศที่เขาสร้างสรรค์เอาไว้จะยังอยู่ มิได้ตายจากไปจากโลกนี้เลยครับ

อาลัย เสียดาย และคิดถึงครับ